Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016

Αδράνεια




Τα ζωηρά μυαλά δεν μπορούν την αδράνεια. Πρέπει να τρέφονται με νέες παραστάσεις, με συμβάντα και με συναισθήματα που να τα εμπνέουν.Τέτοιο μυαλό φοβάμαι πως έχω κι εγώ. Κι όσο προσπαθώ να γράψω (αν μη τι άλλο) και δεν τα καταφέρνω, είναι σαν κάποιος να με σκουντάει και να προσπαθεί να μου ανοίξει τα μάτια. Ορίστε τα συμπτώματα. Ανησυχώ για την ποιότητα ζωής που παρέχω στον εαυτό μου. Μήπως δεν μου ταιριάζει; Μήπως ζητάω παραπάνω; Και τι είναι αυτό που ζητάω τελικά;

Απόψε με προβληματίζει που δεν αισθάνομαι γεμάτη αυτόν τον καιρό. Βαριέμαι. Δεν έχω κάτι στο οποίο να προσβλέπω, δεν ανυπομονώ ούτε περιμένω κάτι. Δεν ονειρεύομαι. Με το να προσπαθώ να μην σχεδιάζω το μέλλον, το σήμερά μου δεν έχει τι να κάνει. Του λείπει το πλάνο και ο στόχος, και η γλύκα του σχεδιασμού και της ελπίδας. 

Δεν στριφογυρίζει κάτι στο μυαλό μου που να με κάνει να σκέφτομαι, να βρίσκω τρόπους, να εξελίσσομαι, να προβληματίζομαι, να με κάνει να προσπαθώ. Στερούμαι δημιουργικότητας και έμπνευσης. Θέλω αγωνία, εγώ τη θέλω την αγωνία και τη δράση.

Αγαπώ και την ηρεμία βέβαια, οπότε αν συμβεί κάτι δυσάρεστο θα μου λείψουν αυτές οι μέρες, αλλά πάλι, η επανάληψη με κουράζει. Όταν τίποτα δεν κινείται.

Είμαι βέβαια τυχερή που είμαι ερωτευμένη. Και ενώ εκτιμώ το ότι υπάρχει δίπλα μου ένας άνθρωπος με τον οποίο μοιραζόμαστε μία αρμονική - πιστεύω - σχέση, είμαι και πάλι ανήσυχη και ψάχνω αιτίες και ιδέες.

Δεν με νοιάζει να έχω να γράψω κάτι δικό μου, κάτι που βίωσα. Θέλω όμως να έχω υλικό βιωματικό για να το μετατρέψω σε ιστορία, ή σε κείμενο με σκέψεις, ή σε κείμενο με φανταστικές σκέψεις. Εγώ έτσι αξιολογώ τις μέρες μου, με βάση το αν μου δίνουν τροφή για σκέψη και άρα, για γράψιμο. Δεν μπορώ να βλέπω τον κέρσορα να αναβοσβήνει κι εγώ να μην έχω τι να πω. Σ' έναν κόσμο που υπάρχουν τόσα πράγματα για να πει κάποιος σ' έναν καημένο κέρσορα βιδωμένο αιωνίως στο Word, εγώ δεν μπορώ να είμαι σιωπηλή και οι μέρες μου δεν γίνεται να μην διαφοροποιούνται από ξημέρωμα σε ξημέρωμα.

Τονίζω, βέβαια, πως όλη αυτή η δυσάρεστη αίσθηση έρχεται σε κύματα και ίσως είναι απλώς της χρονικής αυτής περιόδου, εντελώς περαστική. Μου έχει ξανατύχει να νιώθω έτσι, μετά όμως το ξεπερνώ. Όμως αυτές τις μέρες το σκέφτομαι και πάλι έντονα.

Είναι πάλι η εποχή που αισθάνομαι ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές και κοιτάζω το τοπίο μου τριγύρω ανήσυχη. Μα δε γίνεται να μείνει έτσι αυτή η ζωή, χωρίς κάτι ξεχωριστό και ενδιαφέρον να διηγηθεί ανά πάσα στιγμή. 

Μία, άλλωστε, μας διατίθεται.



30 σχόλια:

  1. η ζωη ειναι μια γλυκια μου
    ας τη ζησουμε οσο καλυτερα γινεται
    φιλια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Μαρία μου! Η αδράνεια όντως σε πάει πίσω και βαλτώνεις. Κάπως ετσι νιωθω και γω, αλλά ελπίζω πως συντομα θα ειμαι καλύτερα :)
    Καλή συνέχεια στη μέρα σου!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρέπει να γεμίσουμε τις μέρες μας & τον χρόνο μας με δραστηριότητες.
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Συμφωνώ πως όταν βιωματικά ντύνουμε την
    δημιουργία αντλούμε και αξεπέραστα αποτελέσματα
    Γέμιζε τις μέρες σου Μαρία περικύκλωσε
    με μύθους καθημερινούς την πραγματικότητα
    εξόπλισε τη φαντασία σου με φτερά
    πάρε χαμόγελα απ' τους ανθρώπους
    που θα αποσοβούν την πίκρα κι όλα θα είναι
    διαφορετικά!!!!
    Εμείς φτιάχνουμε το καθημερινό και το αιώνιο


    Σε φιλώ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο, Ελένη. Όλα περνούν από το χέρι μας...
      Ποιητικό το σχόλιό σου!
      Καλημέρα...

      Διαγραφή
  4. Χμ... Τα ζωηρά μυαλά μπορούν και την αδράνεια να μετουσιώσουν σε κάτι δημιουργικό, σκέφτομαι. Να, είδες; Από το τίποτα έβγαλες μια ανάρτηση. ;-)
    'Εθεσες πολλά ζητήματα, πάντως. Αλλά επειδή με το tablet και το αισχρό του πληκτρολόγιο είναι δύσκολο να πηγαίνω πάνω-κάτω, για να θυμηθώ το κείμενό σου και να σου γράψω αυτά που θέλω, αφήνω για αργότερα ένα πιο εκτενές σχόλιο.
    Θα επανέλθω. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λοιπόν, ξαναήρθα! :-)
      Είναι καλό που "αφουγκράζεσαι" τον εαυτό σου και προβληματίζεσαι για τα μηνύματα που σου στέλνει. Φαίνεται, όμως, πως δεν έχεις ακόμη φτάσει στο σημείο να ξεκαθαρίσεις μέσα σου τι είναι αυτό που πρέπει να αλλάξεις (αφού η παρούσα κατάστασή σου σε κάνει να δυσφορείς). Ή μπορεί να ξέρεις ήδη τι είναι αυτό και να φοβάσαι να κάνεις το επόμενο βήμα και να το παραδεχτείς, γιατί τότε θα πρέπει και να το αντιμετωπίσεις.
      Αν και αναγνωρίζεις την περιοδικότητα αυτής της ενοχλητικής ατονίας, σε καταλαβαίνω κάπως ανυπόμονη. Θέλεις ερεθίσματα, τροφή για σκέψη - και τα θέλεις κάπως άπληστα. Πάντως, τα ερεθίσματά μας τα φτιάχνουμε, σε κάποιον βαθμό, εμείς οι ίδιοι. Εννοώ, μην περιμένεις να έρθουν απλά να σε βρουν. Βγες εσύ έξω, θα σου έλεγα. Και προσκάλεσέ τα. Υπάρχουν, γράφεις, τόσα πράγματα να πει κάποιος. Αυτό δεν ισχύει για όλους. Και για τον ίδιο άνθρωπο, δεν ισχύει σε όλες τις στιγμές. Περισσότερα έχουν να πουν οι άνθρωποι που ζουν "πολύ". Και ακουμπούν πολλούς. Και έχουν μετά πολλούς συνδυασμούς εμπειριών να κάνουν, που τους οδηγούν σε πολλαπλάσιους δρόμους, μονοπάτια σκέψης.
      Βέβαια, με ξενίζει η ιδέα πως φτάνει να έχεις ερεθίσματα, για να γράψεις. Μεταξύ του ερεθίσματος και του κειμένου, μεσολαβεί η έμπνευση. Και αυτή δεν έρχεται κατά παραγγελία. Έτσι πιστεύω εγώ, τουλάχιστον. Εκτός αν το ερέθισμα έχει μεγάλο προσωπικό νόημα: εννοώ νόημα που να μπορείς να το μεταβολίσεις κατευθείαν και να συνδεθεί με δικά σου βιώματα, για να σε οδηγήσει σε διαπιστώσεις και στιγμές αποκαλυπτικές. Και έμπνευση. [Εστιάζω στην έμπνευση, γιατί δε νομίζω ότι, όταν αναφέρεσαι στο "γράψιμο", εννοείς την απλή καταγραφή - μάλλον έχεις στο μυαλό σου τα γραπτά που σε πηγαίνουν παραπέρα, που σε βάζουν στη "ζώνη της εγγύτερης ανάπτυξής" σου (για να θυμηθώ λίγο τον Βιγκότσκι.]
      "Μα δε γίνεται να μείνει έτσι αυτή η ζωή, χωρίς κάτι ξεχωριστό και ενδιαφέρον να διηγηθεί ανά πάσα στιγμή". Αυτή η φράση μού δίνει την εντύπωση πως η γράφουσα αναζητά αντιπερισπασμούς, κάτι να της συμβαίνει "ανά πάσα στιγμή", σαν να τρέχει να ξεφύγει από δικά της πράγματα, σαν να θέλει κάτι να την εμποδίζει να τα σκέφτεται. Σαφώς, μπορεί να κάνω και λάθος. Και να είναι αυτή η πρόταση ένα χαρακτηριστικό αμετάβλητο της όρεξης των νιάτων. :-)

      Υ.Γ.: Το "Βαριέμαι" και το "Είμαι βέβαια τυχερή που είμαι ερωτευμένη", πώς συμβιβάζονται;

      Διαγραφή
    2. Είναι πράγματι δύσκολο να φτάνουμε στη στιγμή της συνειδητοποίησης μόνο για να καταλάβουμε πως η δράση που χρειάζεται να αναλάβουμε είναι πάνω από τη δύναμή μας σε δεδομένο χρόνο...
      Συμφωνώ στο ότι περισσότερα πράγματα έχουν να πουν όσοι ζουν "πολύ", αυτό σχολίαζα στην ουσία, το πώς όταν δεν βιώνεις διαφορετικά πράγματα κάποια στιγμή προκύπτει ότι δεν θα έχεις και μονοπάτια σκέψης να διαβείς, όπως έγραψες κι εσύ.
      Έχεις επίσης δίκιο σε όσα έχεις γράψει για την έμπνευση, αν και για εμένα δεν χρειάζεται μόνο έμπνευση για να γράφεις. Απαιτείται ένα συνονθύλευμα κάθε φορά ερεθισμάτων και έμπνευσης. Χωρίς βιώματα, διαπιστώσεις και παρατηρήσεις του κόσμου μας, δεν μπορεί (πιστεύω) να έχεις μία έμπνευση εν κενώ. Δεν θα έχεις πώς να την αναπτύξεις με ενδιαφέρων τρόπο χωρίς να της προσδώσεις χαρακτηριστικά της αληθινής ζωής, την οποία με τη σειρά της πρέπει να την γνωρίζεις καλά. Είναι αλυσίδα.
      Η φράση που σχολιάζεις στο τέλος δεν ενέχει τάσεις φυγής από κάτι... Μάλλον αποδίδεται περισσότερο στην όρεξη ενός νέου ανθρώπου να αναστατώνεται η ζωή του για να τη δοκιμάζει στο έπακρό της, αν θα έπρεπε να διαλέξω μεταξύ των δύο :)
      Όσο για το υστερόγραφο... Δεν ξέρω πώς να απαντήσω αυτή τη στιγμή. Είμαι απροετοίμαστη να απαντήσω ακόμα και στον εαυτό μου, νομίζω.
      Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για όλο αυτό... Που ήρθες και ξαναήρθες και το ανέλυσες. Σκέφτομαι φράσεις σου ακόμη και τώρα που κλείνω :)

      Διαγραφή
  5. Χρειάζονται περισσότερα ερεθίσματα για να διοχετεύονται οι ανησυχίες μας..
    Ακόμα όμως και τα "χαλαρά" διαστήματα, δεν πάνε χαμένα.. Τίποτα δεν πάει χαμένο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...αρκεί να τα εκμεταλλεύεται κανείς σωστά. Και όπου σωστά εννοώ δημιουργικά, ή έστω "φτιάχνοντας" τον εαυτό του.

      Διαγραφή
  6. Το να αναβοσβήνει ο κέρσορας και να μην έχεις να τον "ταΐσεις" κάτι, είναι το λιγότερο...
    Η αδράνεια μας σκουριάζει και αυτό δεν είναι το ιδανικότερο.
    Εκεί που δεν το περιμένεις, μπορεί να σου έρθει να κάνεις μικρό, απλό, που θα σε γεμίζει ζωντάνια και ίσως να κάνει πολλούς ακόμα χαρούμενους!
    (Έχει σκεφτεί τη δημιουργική απασχόληση ή τον εθελοντισμό?!)
    ;-)
    ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ, όμορφη! Σκέψου θετικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα είναι το λιγότερο κοπέλα μου. Σαφέστατα το θέμα είναι γενικότερο και σοβαρότερο!
      Σκέφτομαι ήδη περισσότερο θετικά απ'ό,τι την ώρα που το έγραφα. Αλλά ξανακυλάω εύκολα σ'αυτό το θέμα... Γι'αυτό έγραψα ότι χρειάζομαι αλλαγές.
      Πριν αρχίσω να σκέφτομαι πράγματα σαν αυτά που προτείνεις, πρέπει να ξεκινήσω από αλλού. Και το ξέρω...
      Καλημέρα!

      Διαγραφή
  7. Όντως τα ζωηρά μυαλά δεν αντέχουν την αδράνεια, θα συμφωνήσω!
    Όσο για το βιωματικό κομμάτι: πολλοί θεωρούν πως για να γράψει καλά ένας συγγραφέας για κάτι, θα πρέπει να το έχει βιώσει πρώτα, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό. Αλλιώς δεν είναι σε θέση να το περιγράψει επαρκώς, ούτε το ίδιο το γεγονός, ούτε τα συναισθήματα που απορρέουν από αυτό. Ναι μεν μπορεί να βάλει τη φαντασία του να δουλέψει, αλλά αν θέλει μια ρεαλιστική περιγραφή, εκεί δυσκολεύουν τα πράγματα (εξαρτάται βέβαια και από το θέμα του... μέχρι ενός ορίου πάντα το "βιώνω για να γράψω" - μην τα ισοπεδώσουμε και όλα!)
    Υπάρχουν φορές που τείνω να συμφωνήσω μ΄αυτή την άποψη... εσύ τι γνώμη έχεις;
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι κάπως αυτονόητο Έλλη μου;
      Νομίζω είναι προφανές ότι όσο πιο κοντά είσαι σε ένα βίωμα που περιγράφεις, τόσο καλύτερα μπορείς να το αποδώσεις. Βέβαια αυτό δεν ισχύει πάντα. Όλα τα έργα επιστημονικής φαντασίας ας πούμε, δεν είναι βιωμένα. Ή όταν προσεγγίζεις ήρωες που παρανομούν με διάφορους τρόπους (φόνοι, ουσίες κλπ) δεν χρειάζεται προφανώς να έχεις υπάρξει κι εσύ τέτοιος στο παρελθόν.
      Νομίζω ότι πιστεύω ότι το να έχεις βιώσει μια κατάσταση απλώς βοηθά στο να μπορείς να γράψεις για το πώς σε έκανε να νιώσεις, εστιάζω δηλαδή στο συναίσθημα... Αυτό μπορείς να δώσεις καλύτερα στο χαρτί όταν κάτι το έχεις ζήσει και ο ίδιος. Όμως δεν είναι απαραίτητο. Μερικές φορές η φαντασία και οι γνώσεις και μόνο κάνουν δουλειά.
      Ελπίζω να σε κάλυψα. (;)
      Φιλιά!

      Διαγραφή
    2. Με κάλυψες! Στην ουσία λέμε το ίδιο πράγμα, απλά το διατυπώσαμε διαφορετικά.
      Σου έγραψα ότι υπάρχουν φορές που τείνω να συμφωνήσω μ΄αυτή την άποψη, εννοώντας πως δεν συμφωνώ πάντα. Για παράδειγμα, τείνω να συμφωνήσω όταν προσπαθώ να γράψω επιστημονική φαντασία και δεν μου βγαίνει χωρίς υπερβολική φαντασία από την πλευρά μου και άλλη τόση έρευνα για να μη γράφω κοτσάνες (αφού είναι κάτι που δεν περιλαμβάνεται στα βιώματά μου, ή στις γνώσεις μου). Από την άλλη δεν θα γίνω δολοφόνος για να γράψω για ένα δολοφόνο...
      Μέσα στο "βιώνω" ωστόσο, συμπεριλαμβάνω πέρα από τα προσωπικά βιώματα και τα βιώματα των άλλων, αν έχουν συζητηθεί εκτενώς αυτά και έχει κατανοηθεί η ψυχοσύνθεση του άλλου και τα κίνητρα. Μπορείς ίσως να γράψεις για παρανομία, αν έχεις γνωρίσει παράνομο και σου έχει αναλύσει την κοσμοθεωρία του. Εκεί, χρησιμοποιείς και τις γνώσεις που σου έχει μεταδώσει, και τη φαντασία και την έμπνευσή σου.
      Σε γενικές γραμμές πάντως, πιστεύω πως όταν κανείς κλείνεται μέσα στο καβούκι του (και εμπράκτως και συναισθηματικά) και δεν φροντίζει να γνωρίσει λιγάκι τον κόσμο, είναι εύλογο το να μην έχει και πολλά να πει γι΄αυτόν. Εσύ πάντως μην ανησυχείς, δεν ανήκεις σ΄αυτή την κατηγορία! :))
      Φιλιά και σε ευχαριστώ για τη συζήτηση! Καλό Σ/Κ!

      Διαγραφή
    3. Συμφωνώ και σε αυτά Έλλη μου.
      Καλό σου βράδυ :)

      Διαγραφή
  8. Σε καταλαβαίνω απόλυτα...πραγματικά και εγώ κάπως έτσι νιώθω...μπορεί όντως τελικά να είναι απλά μια περίοδος που θα περάσει αλλά εγώ δεν θα το αφήσω έτσι...θα πάρω την κατάσταση στα χερια μου! Χιχι
    Φιλιά! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και πολύ καλά θα κάνεις κορίτσι μου!
      Καλή σου μέρα και να είσαι πάντα αισιόδοξη!

      Διαγραφή
  9. Μαρία καλώς σε βρίσκω.
    Δε σου κρύβω πως σε πολλά σημεία του κειμένου σου βρήκα τον εαυτό μου.Δεν είναι λίγες οι φορές που με κατακλύζει και εμένα αυτό το συναίσθημα της αδράνειας το οποίο πολλές φορές το μισώ(!) και εκεί κάπου με κάνει να αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που θέλω τελικά για να είμαι ευχαριστημένη?Λες και όταν είναι όλα ήσυχα και ήρεμα αναζητώ κάτι που θα ταράξει την ηρεμία αυτή και θα προσφέρει ας πούμε ζωή και ένταση,ενώ παράλληλα αγαπώ και επιδιώκω την ηρεμία και την γαληνή!
    Αντιφατικά συναισθήματα που νομίζω στο τέλος καταλήγουν στο ότι οι ανήσυχοι και δημιουργικοί άνθρωποι εκ φύσεως θα πρέπει να γεμίζουμε περισσότερο τις μέρες και ώρες μας με δραστηριότητες για να νιώθουμε γεμάτοι...
    Καλή σου μέρα :)


    ΥΓ.Αν και μπορεί να μην μου αρέσει καθόλου όπως είπα το συναίσθημα της αδράνειας,παρόλα αυτά αν το καλοσκεφτώ πιστεύω πως έχει και την θετική του πλευρά...έρχεται να μας δείξει πως μάλλον κάτι πρέπει να αλλάξουμε(όπως είπες) ή απλά κάτι καινούργιο να προσθέσουμε στη ζωή μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες, χαίρομαι που είσαι εδώ!
      Ταυτιζόμαστε στον τρόπο σκέψης ως προς την ηρεμία και την ένταση. Είναι εντελώς αντιφατικές επιθυμίες οι επιθυμίες για το ένα ή το άλλο, οπότε κανείς θα πρέπει να ξέρει τι θέλει! Συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου σ'αυτό... Ταλαιπωρούμε και τους δικούς μας ανθρώπους όταν είμαστε κυκλοθυμικοί ή αναποφάσιστοι, ή όταν έχουμε κάτι και δεν ξέρουμε ούτε κι εμείς τι έχουμε, τι μας φταίει.
      Συμφωνώ μαζί σου, η λύση είναι να γεμίζουμε τη μέρα μας με δραστηριότητες για να μην έχουμε χρόνο να υπεραναλύουμε και να νομίζουμε πως όλα μας πηγαίνουν στραβά! Άσχημο χαρακτηριστικό στον χαρακτήρα κάποιου αυτό, να μην εκτιμάει τη ζωή του όταν του δίνονται απλόχερα τόσα πράγματα...
      Και πάλι συμπεριλαμβάνω τον εαυτό μου σ'αυτό, δυστυχώς.
      Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου :)

      Διαγραφή
  10. Μαρία μου η αδράνεια εξαρτάται από μας και μόνο...Αν δεν έχεις κάτι σημαντικό να πεις σήμερα, θα είναι γιατί δεν το έζησες. Βγες λοιπόν έξω και ψάξε να το βρεις..Κάνε μια βόλτα στην γειτονιά σου, ίσως και λίγο παραπέρα...παρατήρησε τους ανθρώπους και μίλα μαζί τους. Βγάλε φωτογραφία ότι σου κινεί το ενδιαφέρον και φτιάξε μια ιστορία με τις πρώτες σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό σου. Αν πάλι δεν έχεις την δυνατότητα να βγεις βυθίσου σε ένα βιβλίο και ζήσε την ζωή του ήρωα κι αυτό θα σου δώσει ιδέες και γνώσεις!!!
    Αν πάλι αυτό που φταίει είναι απλώς η διάθεση σου, δωσ' της χρόνο..όλοι χρειαζόμαστε ένα διάλειμμα που και που....κάτι σαν επανεκκίνηση στο όλο σύστημα..χαχαχαχα
    Όταν δεν έχεις κάποιο συγκεκριμένο στόχο στην ζωή σου, κοίτα να εκμεταλλεύεσαι στο έπακρο ότι αυτή σου φέρνει στο δρόμο σου! Όλα στο μυαλό είναι ;)
    Να έχεις ένα υπέροχο σαββατοκύριακο :)

    *δεν μπορείς να φανταστείς πόσες φορές αφήνω τον κέρσορα απλά να αναβοσβήνει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εξαιρετικά χρήσιμες όλες οι συμβουλές σου...
      Σ'ευχαριστώ πολύ!
      Έχεις δίκιο σε όλα όσα προτείνεις...

      Διαγραφή
  11. Καλησπέρα Μαρία μου... υπάρχουν φορές που όλοι μας νιώθουμε πως βαλτώνουμε σε μια ζωή που δεν εξελίσσεται. Παράλληλα έρχεται και το άγχος μην παραπεράσει ο χρόνος και δεν μπορέσουμε να τον αναπληρώσουμε. Νομίζω πως μας επηρεάζει πολύ η γενική εικόνα που επικρατει γύρω μας. Ολη αυτή η ανέχεια και η δυσκολία στο κάθε μέρα του ανθρώπων, γκριζάρει πολύ τον ουρανό μας και ξαφνικά τα περισσότερα από όσα θέλαμε μέχρι τώρα να κάνουμε μοιάζουν ανώφελα. Νομίζω ότι σε ανθρώπους σαν εσένα που έχουν πιο τεντωμένες τις κεραίες τους και αφουγκράζονται τους κραδασμούς του κόσμου με νοιάξιμο χωρίς να τους προσπερνούν...αυτές οι στιγμές είναι πιο συχνές και έντονες. Είμαι σίγουρη όμως πως θα περάσει γρήγορα γιατί τα ανήσυχα πνεύματα πάντα βρίσκουν διέξοδο στη δημιουργία.
    Νομίζω πως ήδη μέσα σου σιγιβρλαζει ενα ηφαίστειο...αν τολμήσω να κρίνω από την καινούρια διακόσμηση.
    Σε φιλώ με αγάπη. Καλό Σαββατοκύριακο !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συγνώμη για τα σαρδάμ... κούραση είναι η αιτία ^_^ ...χαμογελώ σου !

      Διαγραφή
    2. Δεν βρήκα κάποιο, Σταυρούλα μου!
      Να είσαι καλά για τα καλά σου λόγια.
      Σίγουρα είναι πολλοί οι παράγοντες που μας επηρεάζουν...
      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  12. η ζώη έχει τα καλά της και τα κακά της.σημασία έχει να την ζούμε στο έπακρο ότι και να συμβαινει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μήπως όλα είναι θέμα διάθεσης;
      Εμείς φτιάχνουμε τα καλά και τα κακά, ανάλογα πώς επιλέγουμε να αξιολογήσουμε τις καταστάσεις...

      Διαγραφή
  13. Αυτη ειναι συνηθως η περιοδος της ανασυνταξης... ηρεμεις χαλαρωνεις κι επειτα αρχιζει παλι η ανησυχια κοιτας γυρω σου να βρεις νεους στοχους νεα εγχειρημστα νεα ονειρα κι επειτα παλι μετουσιωνεις τις σκεψεις σε δημιουργια. Ειναι απλος ενα κομματι του κυκλου που διαγραφουν τα ανησυχα μυαλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάπως έτσι, Πεταλούδα μου.
      Σ'ευχαριστώ για το πέρασμα και τις συμβουλές!
      Καλό σου βράδυ :)

      Διαγραφή

Θα χαρώ πολύ να μοιραστείτε μαζί μου τις σκέψεις σας. Είστε ευπρόσδεκτοι να σχολιάσετε όπως αισθάνεστε!