Ιστορίες Της Μέρας : "Σήμερα"

Σήμερα. Παρόν, τώρα...

Σήμερα. Το "αύριο" του χθες σου. Ό,τι ζητούσες, αυτό στο οποίο ήλπιζες, θυμήσου. Θυμήσου γιατί εύκολα ξεχνούν οι άνθρωποι.

Κάθε ημέρα είναι η πραγματοποίηση μιας ευχής, εκείνης για ζωή.

Σήμερα. Η ευκαιρία σου να διορθώσεις, να δημιουργήσεις, να συγχωρήσεις, να σκεφτείς, να νιώσεις... Η νέα αρχή κάθε μικρού ή μεγάλου τέλους. Η ώρα να κάνεις όνειρα, μεγάλα ή μικρά... Πώς θα ήταν η ζωή μας δίχως όνειρα και στόχους;

Στο χέρι μας είναι να κάνουμε κάθε στιγμή να μετράει, άλλωστε κάθε στιγμή έχει κάτι να δώσει: μια συνειδητοποίηση, ένα μάθημα, μια ιδέα. Ας μην υποτιμάμε τον χρόνο που μας δίνεται, ο χρόνος ποτέ δεν είναι δεδομένος. Και κανένα λεπτό δεν είναι ακριβώς ίδιο μ'ένα προηγούμενο. Ζήσε τα όλα και βγάλε ό,τι καλύτερο από μέσα τους, μπορείς; Χωρίς γκρίνια και χωρίς απαισιοδοξία αλλά μ'ελπίδα και ευγνωμοσύνη, όσο μπορείς, όσο αντέχεις να ελέγχεις.

Σήμερα… θα χαθεί κι αυτό όταν ο ήλιος φιλήσει τη θάλασσα. Όπως χάθηκαν κι εκείνα που εκ των υστέρων μετάνιωσες που δεν τα έζησες στο έπακρο και δεν τους έδωσες τη σημασία που θα ήθελες… και δεν τα χάρηκες ποτέ τελικά.

Τι λες; Θα  αφήσεις ανεκμετάλλευτο άλλο ένα σήμερα, σήμερα, λοιπόν;

Η παραπάνω ήταν η συμμετοχή μου στο δρώμενο «Ιστορίες της Μέρας», μία ιδέα της Μαρίας Νικολάου που φιλοξενείται στο blog της με τίτλο «Το Κείμενο».